سنجش ظرفیت پذیرش گردشگری (نمونه موردی شهر نیاسر)

در دهه های اخیر رشد و توسعه صنعت گردشگری و اتخاذ آن به عنوان یکی از فعالیت های عمده اقتصادی از طرف کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، برنامه ریزان را بر آن داشته تا جهت توسعه فعالیت های گردشگری به دو مقوله مهم توجه نمایند: اول افزایش کیفیت تجربه گردشگری، دوم تلاش در جهت حفظ منافع جوامع میزبان. دور از ذهن نیست که دستیابی به این دو مهم تنها از طریق شناسایی، تعیین و ارتقاء ظرفیت پذیرش گردشگری در راستای توسعه پایدار این مقاصد گردشگری میسر می گردد. در این مطالعه هدف سنجش و ارتقاء ظرفیت پذیرش گردشگری شهر نیاسر در راستای توسعه پایدار گردشگری بوده، ظرفیت پذیرش این مقصد با در نظر داشتن دو رویکرد مقصد محور و رویکرد مبتنی بر تئوری چرخه عمر گردشگری در ابعاد مختلف محیطی، اقتصادی، اجتماعی ـ فرهنگی و کیفیت تجربه گردشگری سنجیده شد. در این راستا تجزیه و تحلیل داده ها از طریق مدل اتحادیه جهانی حفاظت از محیط طبیعی در سه بعد فیزیکی، واقعی و موثر ـ جهت سنجش ظرفیت پذیرش کالبدی ـ و تهیه و تکمیل پرسشنامه جهت سنجش ظرفیت پذیرش انسانی مقصد (مبتنی بر رویکرد مقصدمحور) و کیفیت تجربه گردشگری (مبتنی بر رویکرد چرخه عمر) انجام گرفت. روائی و پائایی پرسشنامه ها نیز از طریق آزمون kmo و بارتلت صورت گرفت. آزمون میان گروهی پرسشنامه ها نیز از طریق آزمون کروسکال والیس و همبستگی میان شاخص های اقتصادی ـ اجتماعی با روند توسعه گردشگری نیز از طریق آزمون همبستگی پیرسون انجام گرفت. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که حجم گردشگران ورودی به این شهر بیش از ظرفیت پذیرش بالفعل این شهر می باشد و میان نگاه گروههای مختلف جامعه میزبان نسبت به روند توسعه گردشگری در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، محیطی و کالبدی تفاوت معناداری وجود دارد. از این رو در انتهای این تحقیق پیشنهاداتی نیز جهت ارتقاء ظرفیت پذیرش در راستای توسعه پایدار گردشگری در این مقصد ارائه گردید.